Na een stevig ontbijt nemen we afscheid van Lammert en zijn familie en gaan we op weg naar Kirgistan. Deze grens nemen we in recordtempo, na 3 kwartier staan we in Kirgistan. In de verte zien we al de besneewde toppen van het Tien Shan gebergte. Geld opnemen wil niet lukken in Talas , we besluiten om onze laatste dollars om te wisselen. Het alternatief, naar de hoofstad Bishkek te rijden waar wel pinautomaten zijn, kost zeker een dag. We gaan een dik uur in de rij staan bij de bank. Als we doorrijden naar de Otmok pas komen we langs een stuwmeer met een waterkrachtcentrale waar een gigantisch hoofd van Lenin is verwerkt. Kirgistan is altijd een luis in de pels van Rusland geweest, zo hebben de Russen waarschijnlijk een blijvende stempel gedrukt op die centrale. De weg blijft stijgen en tegen het einde van de dag staan we boven op de pas en lezen 3336 meter op de Gps. Twee dagen geleden zaten we nog in het heetste gedeelte van Kasachstan, nu zitten we in de sneeuw.We slaan op 2900 meter ons kamp op, van tijd tot tijd bekeken door Kirgische 'cowboys'. Ongelooflijk hoe zij over smalle richels rijden met hun kleine taaie paardjes.
Ottmuk pas 3.336 meter21-06-07 km 11227
Vandaag begint de route met een afdaling en opnieuw een pas van 3100 meter. De weg is aangelegd met geld van de EU in ruil voor het afstaan van kernwapens bij het onafhankelijk worden van Kirgistan. En wat voor een weg, strak asfalt en adembenemende uitzichten. Het water van de meertjes is zo blauw dat het lijkt alsof er overdreven gephotoshopt is. Na iedere bocht weer een ander panorama, het uitzicht is wat ik gehoopt had.....en meer. Uitgestrekte bergweiden met gele en blauwe bloemen, besneeuwde toppen en af en toe een wit dopje in het landschap; een Yurt, de traditionele tent anex woning van de Kirgiezen. We ontmoeten een Engelsman op de fiets, hij is al 5 jaar in zijn eentje de wereld rond aan het fietsen en hoopt met Kerstmis even thuis te zijn om daarna weer te verder te trekken.
De weg daalt en de temperatuur stijgt weer. In Jalalabad, volgens mij de bakoven van Kirgistan, is het alsof iemand ons met een föhn op de heetste stand in het gezicht blaast. We zoeken een kleine weg terug de bergen in. Een Lada houdt ons staande en een agent in burger vraagt waar we naar toe gaan. Hij stapt in en rijdt voor ons uit tot we op de juiste weg zitten. Vergelijk dit eens met de politie in Rusland.........
Ala Bel pas 3175 meter22-06-07 km 11604
Bij het ontbijt worden we opgeschrikt door een oude man die vloekend en tierend op ons af komt. Het blijkt dat het weiland, waar we ons kamp hebben opgeslagen, van hem is en dat hij dit wil gaan hooien. We betalen hem de 'schade' met 100 som (2 euro). Voor hem een gigantisch bedrag dat de paar platgetreden sprietjes gras ruimschoots vergoedt. Als we vertellen dat we uit Nederland komen, klaart het gezicht van de 81 jarige man helemaal op en heeft hij het constant over Alexander, wij begrijpen dat onze Willem-Alexander hier eens geweest is en toch wel een behoorlijke indruk op hem gemaakt moet hebben. We gaan rijden maar na een uur moeten we al rechtsomkeert maken, de weg op de kaart is geen doorgang over de bergketen. We proberen een andere weg en moeten weer terug naar Jalalabad. Ook onze volgende poging mislukt, de 2 enige wegen op de kaart blijken of niet te bestaan of alleen voor voetgangers en paarden. Teleurgesteld moeten we omkeren. Dit is een flinke streep door de rekening, we moeten 450 km terug rijden (1 dag) en zijn een dag met zoeken naar de doorgang verloren. Maar ja, er zijn ergere dingen. Als je het goed bekijkt hebben we eigenlijk een dag off-road gereden in de Kirgistaanse bergen en moeten we morgen terug over een van de mooiste bergwegen die ik ken............
opa was kwaad23-06-07 km12140
Op de terugweg naar de pas komen we een Duits/Zwitsers stel tegen op een Ktm 1-pitter, zij zijn op weg naar Korea via Vladivostock. Zij hebben ook de Engelsman getroffen, hij is al boven op de pas. Ook vertellen ze dat het stuk weg dat we wilden nemen met de hoogste pas op onze reis, niet begaanbaar is omdat een brug over een ravijn compleet is weggeslagen, dit is toch wel een dompertje. De weg naar het Issy Kul-meer blijkt voor de helft onverhard. De rotsen en bergen links en rechts van ons hebben de mooiste kleuren. Weer een geweldig stuk Kirgistan. 's Avonds hebben we voor de eerste keer moeite om een geschikte slaapplaats te vinden. De weg naar het meer ligt in een smalle vallei en links en rechts zijn er alleen vlakke velden met gewassen. We willen ons net installeren onder een paar bomen bij een stroompje als er een ruiter aankomt. Hij wenkt van 'kom mee', we volgen hem en komen tussen een paar wegen, in een wei omringd met bomen waar ook zijn boerderij ligt. 'S avonds komen hij en zijn vrouw en zoon nog langs met gebakken eieren en zelfgemaakte karnemelk.
ochtendbad24-06-07 km 12543
De weg onder langs het Issy Kul-meer is er eentje met een uitzicht uit duizenden.......als het niet nevelachtig is, links en rechts liggen allemaal vierduizenders, maar vandaag gehuld in nevelen. We besluiten om de grens weer over te gaan, de tweede keer Kasachstan in. Ook deze grensovergang is een fluitje van een cent, alleen zorgen we er deze keer voor dat we de juiste stempels krijgen, 1 keer 90 dollar per persoon betalen is meer dan genoeg.
graftombe25-06-07 km 12797
De weg bij Kegen heeft veel prachtige bochten en is van goede kwaliteit. Na zo'n 60km komen we bij Sharyn Canyon, een kleine versie van de Grand Canyon. We rijden door tot Almaty waar een schokbreker voor Ge's motor op ons wacht. Deze is opgestuurd naar de ouders van een vriend van een ex-collega van Ad. We worden hartelijk ontvangen door Slava en zijn ouders, Sacha en Lisa. We maken gebruik van de sauna (bijna ieder Kasachstaans huishouden heeft er een) om 5 dagen vuil, stof en zweet van ons af te weken. Hierna worden we getrakteerd op een heerlijke maaltijd met Russische en Kasachstaanse specialiteiten. Het een en ander wordt weggespoeld met wodka (Gé en Sacha wat meer als de rest).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten