zondag 8 juli 2007

Siberie is zo slecht nog niet.

29-06-07 km 14102

Vanmiddag liepen we in het hotel Intourist 2 australische mountainbikers, Cavey en Dylan, tegen het lijf. Ze zijn in feite professionele reizigers en doen dit voor de kost, ze zijn volledig gesponsord met uitrusting, fietsen en noem maar op. Ze schrijven artikelen voor bladen en maken een documentaire over hun reis die via China naar het basecamp van de mount Everest gaat. Hun site is www.ridetoeverest.com . We zijn samen de stad in geweest en hebben wat gegeten en gedronken op een overdekt terras toen een vreselijk noodweer losbarstte. Het leven in Barnaul gaat gewoon door alsof er niets aan de hand is. Iedereen loopt gewoon door...... maar wel nat tot op de laatste draad.

30-06-07 Km 14375

We hadden 2 dagen geleden onze tenten nat ingepakt en het ziet er naar uit dat ze voorlopig nat blijven. De fikse buien wisselen zich af met de zon. Een 300 km voor de Mongoolse grens valt het Ad op dat het zijspanwiel van Ge wel heel erg slingert. Het blijkt dat de lagers helemaal kapot zijn. De bussen en de zittingen van de lagers zijn opgevreten door rondzwervende kogels. Het wiel is afgeschreven. We repareren met 2 reservelagers en stukken van de oude lagers maar dit is alleen een noodoplossing. We besluiten voorzichtig verder te rijden tot het volgende tankstation en daar te vragen of we ergens een Ural-wiel kunnen krijgen. Misschien in een volgend dorp, krijgen we daar te horen maar echt hoopvol klinkt het niet. Het alternatief is om 400 km terug te rijden naar Barnaul. We zien in een gehucht een zijspan langs de kant staan. Het blijkt geen Ural te zijn. We rijden verder door het dorp, speurend naar iets dat op een wiel past. Op een gegeven moment staat ergens een Ural solo-motor. We stoppen en een dronken man komt op ons af. Nadat we duidelijk gemaakt hadden wat we wilden (duurde lang......) trok hij Ad in een schuurtje en ze kwamen met een Uralwiel met noppenband tevoorschijn. Natasha, zijn vrouw had ondertussen iemand gehaald die nuchter was, deze monteerde het wiel. Ze wilden niet van betalen weten, het wiel was een kado. Later wilde de dronken Misha wel een fles wodka. Ge vloog nog even naar het magazin (winkel) en kocht een grote fles wodka voor Misha en wat chocolade voor Natasha. Met een flinke zoen van Natasha voor Ge namen we afscheid en konden even verderop bij een snel stromend beekje en een kampvuur de dag nog eens doornemen ........... Siberie is zo slecht nog niet.

01-07-07 km 14803

Voor de tweede keer hebben we de tenten weer nat moeten inpakken. Het weer in de Altai is vaak slecht horen we later van een tot Rus genaturaliseerde Duitser. In Kosh Agash, de laatste grotere plaats voor de grenswisselen we opnieuw de banden voor de volle noppen en controleren nog een keer de motoren voor de komende 2000 km off road. De motoren gaan wat te verduren krijgen.
Hoe verder we naar de Mongoolse grens toe rijden hoe adembenemender het landschap wordt. We rijden over een hoogvlakte op 2100 meter en worden omringd door heuvels en witte met sneeuw bedekte toppen. Voor het eerst deze reis worden de dikke kleren uit de koffers gehaald.

02-07-07 km 15120

Grenscontrole op de Russische manier! Het blijkt dat we de vorige keer bij de grens toch wel een behoorlijk streepje voor hadden. De grens ging eerst om 9 uur open. Om 10.15 hadden we uitgeklaard. De Mongoolse kant stelde niet veel voor maar we moesten lang wachten. Rond de middag konden we eindelijk zeggen, 'We hebben het gehaald '. We rijden in Mongolie in een onwerkelijk mooi landschap. Alleen nog 'effe' naar Ulaan Bator rijden. Aan de grens kwamen we een groepje Tsjechische en Poolse motorrijders tegen die al zeiden, 'je kunt overal een foto maken en altijd staat er iets moois op'. Ongeveer 30km na de grens wilden we wat gaan eten en vroegen dit aan een jongen. We werden gelijk uitgenodigd in de ger (mongoolse traditionele tent) van zijn ouders en allerlei lekkernijen werden ons voorgezet. Speciaal brood, thee met boter, dikke gekarnde melk met uien en gebrande suiker met noten. De ger was van binnen prachtig versierd. We hebben wat foto's gemaakt van de familie die we later kunnen opsturen.
De wegen zijn zoals verwacht, eigenlijk niet aanwezig. Het zijn meer tracks maar dan zo'n 10 of meer naast elkaar. Je kiest uit welke jou het beste bevalt en gassen maar. Dit is offroad rijden op zijn best, voor ieder wat wils, los zand, stenen, gravel, maar ook grote stukken wasbord die niet te omzeilen zijn. We slaan onze tenten op aan het prachtige Tolbo Nuur meer.

Geen opmerkingen: