Turkistan garage

15-06-07 km 9400
Na zo'n 50km worden we voor de eerste keer aangehouden door de politie, deze maakt duidelijk dat na enkele kilometers de weg beter wordt. Gelukkig, de laatste 100km naar Aralsk zijn redelijk goed te rijden. In Aralsk proberen we tevergeefs banden te krijgen voor het zijspan, deze slijten sneller dan verwacht.
Bij een tankstation kunnen we in de schaduw onze noppenbanden verwisselen voor de banden die voor verharde weg en gravelwegen geschikt zijn.

16-06-07 km 10007
Vandaag zijn we langs Baikonoer gekomen, dit is de plaats waar de Russen hun Spoetniks de ruimte inschieten. We komen tot bij de poort maar mogen geen foto's maken, vanaf afstand heben we er toch een paar gemaakt. Het rijden gaat voorspoedig tot in Qyzylorda waar we aangehouden worden. Het blijkt dat in kleine lettertjes op de achterkant van het migratieformulier staat dat je binnen 5 dagen bij de Ovir een stempel moet halen. We proberen er ons onderuit te praten maar hebben geen poot om op te staan 'sjtraaf' is het enige buitenlandse woord dat de politieman kent. Ad moet mee met de man in een aftandse Lada, na 1,5 uur en levensgevaarlijke rit met de man door de stad zijn we 270 dollar lichter.

17-06-07 km 10195
We hebben gisteren zo lang mogelijk doorgereden en hebben ons kamp oogeslagen tussen de rijstvelden, overal water wil ook zeggen miljarden muggen. Met mosquitonetten om en motorhandschoenen aan kunnen we ons eerder gekocht flesje bier toch nog opdrinken. In de morgen worden we gewekt door een sproeivliegtuig dat op enkele tientallen meters van ons aan het sproeien is, wegwezen hier. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, de motor van Ge loopt steeds slechter en moet iedere keer aangetrokken worden. In Turkistan willen we een Mausoleum bezoeken, we besluiten om hier een garage te zoeken om naar de motor te laten kijken. Het blijkt dat de cilinderkop niet vlak is. De mensen hier hebben weinig nodig om zoiets te repareren, met verstand van motoren en wat inventiviteit kom je heel ver. Op een oude molensteen wordt de kop gevlakt en na enkele uurtjes loopt de motor weer als een zonnetje. Ook rijd de monteur met Ge in de bak Nog even naar een lasser die de uitlaat repareert, deze was finaal doormidden gebroken. Na de reparaties willen de monteur en zijn broer nog een klein rondje op onze motoren maken, dit kan je dan niet weigeren. De mensen komen met een glimlach van oor tot oor terug.
We worden uitgenodigd door neef van de monteur om een hapje bij hem te komen eten en de nacht door te brengen. Een van de twee vrouwen van Hoesain maakt allerlei hapjes klaar en onder het genot van thee en later bier wordt de avond doorgebracht.
Hoesain spreekt geen woord engels, daarom wordt de lerares engels van de plaatselijke school erbij gehaald om toch iets duidelijk te kunnen maken. Het blijkt dat een familielid gestorven is en dat de volgende dag een soort van koffietafel is, wij zijn ook uitgenodigd.

18-06-07 km 10454

Housain wekt ons om 6 uur en maakt met ons nog een rondrit door de stad en laat ons de bezienswaardigheden van Turkistan zien, hierna gaan we naar de 'koffietafel' waar we ook ons medeleven betuigen aan de directe familieleden. Het woord was al rond dater drie motorrijders uit Gallandia zouden komen. De tafels waren gedekt met allerlei lekkernijen maar het hoofdgerecht was Pilov, het nationale gerecht van de Oezbeken en Khazakken. Een grote pot met 50 kilo staat klaar. We leren hoe we met onze handen moeten eten en proppen de toch we’ll zware gerechten voor deze tijd van de dag naar binnen. Om 8 uur staan we weer buiten en nemen afscheid van Hoesain en zijn familie. Op voor de volgende etappe naar Lammert Biest, een Nederlander die aan de rand van een natuurreservaat woont en met een Kazachstaanse vrouw getrouwd is. We hebben hier een rustdag ingepland.

19-06-07 km 10454
Lammert heeft voor ons een rondrit te paard door de bergen geregeld. Om 10 uur komt de gids voorgereden met de paarden, dat wordt weer pijn aan de kont vanavond, de zadels zijn 2 plankjes met een leren zitje erop. We rijden door het prachtige natuurreservaat naar een 60 meter hoge waterval en nuttigen de lunch die we meegekregen hebben van Lammert zijn schoonmoeder. In dit reservaat zitten beren, sneeuwluipaarden, adelaars en noem het maar op. Om 16h zijn we terug en kunnen we nog wat 2e hands banden wisselen die Lammert op de bazaar in Chimkent op de kop heeft weten te tikken voor het gigantische bedag van 25 euro. De oude versleten banden blijven achter. Voor Kasachstaanse begrippen is hier net het nieuwe vanaf.
Kop vlakken Turkistan